™  فراتر از یک سینما

ون اورمن، خالق نامزد امی «سریال‌های کارتونی» بچگانه ولی هوشمندانه و کالت مثل « بدبختی‌های شگفت‌انگیز فلپ‌جک»، درست به مقدار کافی شور احمقانه را به پروژه اضافه کرده است، به همان روتین‌های طولانی و کمدی تکیه کرده که، در صادقانه‌ترین شکل از اجرا و سرعت، آن شور و شعف خالص و فیزیکی آثار کلاسیکی از «چاپلین» و «سلرز» را به ارمغان می‌آورد.

د راپ (نمره ۷ از ۱۰)
لحن و داستان مدتی زمان می‌برد تا به ثمر بنشینند، ولی وقتی که به اوج خود می‌رسند (و بزرگسالان هم تصمیم می‌گیرند که بیخیال احساسات خود شوند و با این سفر همراه شوند)، اتحاد پرنده و خوک در همان حماقت‌ّهایش هم بامزه و جالب به نظر می‌رسد.

استفن دالتون – هالیوود ریپورتر (نمره ۶ از ۱۰)
این فیلم شاید آن غنای ریشه‌دار و آن هوشمندی تر و تمیز فرنچایزهای انیمیشنی چون «داستان اسباب‌بازی» را نداشته باشد، ولی هنوز هم موفق شده تا کلی جوک سبک را در خود جای دهد که مناسب جامعه هدف اصلی آن یعنی تماشاگران جوان و کودکان است، و آن قدری طنز درخور بزرگسالان هم در خود جای داده که والدین هم با آن کنار بیایند.

یان فریر – امپایر (نمره ۶ از ۱۰)
با عبور از مرزهایی که داخل اپلیکیشن‌‌های این برند وجود داشت، «فیلم پرندگان خشمگین ۲» آرام آغاز می‌شود ولی تبدیل به چیزی بامزه و رنگارنگ و جالب می‌گردد.